دوازده ادب پیرامون سفره که هر مسلمانی باید بداند

رَوَى إِبْرَاهِیمُ الْکَرْخِیُّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع عَنْ آبَائِهِ ع قَالَ قَالَ الْحَسَنُ بْنُ عَلِیٍّ ع:

«فِی‏ الْمَائِدَةِ اثْنَتَا عَشْرَةَ خَصْلَةً یَجِبُ عَلَى کُلِّ مُسْلِمٍ أَنْ یَعْرِفَهَا أَرْبَعٌ مِنْهَا فَرْضٌ وَ أَرْبَعٌ سُنَّةٌ وَ أَرْبَعٌ تَأْدِیبٌ فَأَمَّا الْفَرْضُ فَالْمَعْرِفَةُ وَ الرِّضَا وَ التَّسْمِیَةُ وَ الشُّکْرُ وَ أَمَّا السُّنَّةُ فَالْوُضُوءُ قَبْلَ الطَّعَامِ وَ الْجُلُوسُ عَلَى الْجَانِبِ الْأَیْسَرِ وَ الْأَکْلُ بِثَلَاثِ أَصَابِعَ وَ لَعْقُ الْأَصَابِعِ وَ أَمَّا التَّأْدِیبُ فَالْأَکْلُ مِمَّا یَلِیکَ وَ تَصْغِیرُ اللُّقْمَةِ وَ تَجْوِیدُ الْمَضْغِ وَ قِلَّةُ النَّظَرِ فِی وُجُوهِ النَّاسِ.»

 من‌لایحضره‌الفقیه، ج‏۳، ص۳۵۹

از امام صادق، از پدرانشان، از امام حسن مجتبی (علیهم‌السلام) نقل شده است:

«در مورد سفره، دوازده خصلت (ویژگی) است که واجب است که هر مسلمانی آن‌ها را بداند؛

چهارتا از آن‌ها فرض (واجب)اند، چهارتا سنت (مستحب) اند و چهارتا هم تأدیب (آداب سفره) هستند.

اما چیزهایی که فرض (واجب) هستند؛ عبارت‌اند از:

- معرفت [شناخت روزی‌دهنده]،

- رضایت [از پروردگار]،

- بسم‌الله گفتن [قبل از غذا]

- و شکر [پس از غذا].

اما چیزهایی که سنت هستند؛ عبارت‌اند از:

- نظافتِ [دست‌ها] قبل از غذا،

- نشستن بر روی [پای] چپ،

- خوردن با سه انگشت

- و لیسیدن [غذای باقیمانده بر] انگشتان.

و اما چیزهایی آداب هستند؛ عبارت‌اند از:

- خوردن از غذایی که جلوی خودت هست،

- لقمه کوچک برداشتن،

- خوب جویدن

- و کم نگاه کردن به صورت مردم (حاضران بر سر سفره).»