«محبت» یکی از نعمتهای ارزشمند خداوند به بندگانش است. وقتی انسان به چیزی محبت مییابد، برای رسیدن به آن یا حفظش یا جلب رضایتش، به تکاپو میافتد و خود را به آب و آتش میزند. در واقع، موتور محرّکهی انسان در زندگی، همین «محبت» است.
اما اگر این نعمتِ بزرگ و حیاتی، «بهجا» و «بهاندازه» بهکار گرفته نشود، آسیبهایی بهدنبال خواهد داشت.
در حدیث زیر، به یکی از این آسیبها اشاره شده است:
قالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ:
«حُبُّکَ لِلشَّیْءِ یُعْمِی وَ یُصِمُّ.»
منلایحضرهالفقیه، ج۴، ص۳۸۰
از رسول خدا (صلیاللهعلیهوآله) نقل شده است:
«دوست داشتنِ یک چیز، موجب کوری و کری میشود.»
پانوشتـــــــــــــــــــــــــــــــــ
پدر و مادر، بهطور طبیعی، فرزندان خود را بسیار دوست میدارند. اگر این محبت در دل آنها نبود، آنها نمیتوانستند رنجِ مراقبت و حمایت از فرزندشان را تا دهها سال، به جان بخرند.
اما اگر این محبت بیش از حد باشد، آنها نسبت به خصوصیات فرزندشان کور و کر میشوند؛ روحیات او را و نقاط قوت و ضعفش را در نمییابند و نمیتوانند متناسب با روحیات او، برای تقویت قوتها و کاستن از ضعفهایش برنامهریزی و اقدام نمایند.
در قبر از چه کسانی سؤال میشود/نمیشود؟...
ما را در سایت در قبر از چه کسانی سؤال میشود/نمیشود؟ دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : bdastvar8 بازدید : 33 تاريخ : يکشنبه 3 دی 1402 ساعت: 12:44